فهمیدم که اگر بازو به بازو هم با من تا آن سوی دنیا بیایی باز هم با من غریبه خواهی بود. زانو به زانو زخم هایت را طاقت نخواهم آورد و خط به خط صورتم را نخواهی خواند. آدمی گاهی ناچار است که چیزی را شروع نکند. دست به حماقت نزند و بگذارد بعضی چیزها بکر بودن خود را حفظ کنند و حالا تمام می شود همه آن چیزی که در آستانه شروع قرار داشت...