بیابان طلب

آقا
دستان شما چه قدر سرد است
و از میان نفس هایتان
چه بوی آتشی
می پوشاند
تمام صورت آدم را...
آقا
چه ملیح می خندید شما...
.
.
آیا
من، شما را ندیده بودم در جایی؟
آیا
روزی 
در میان دیوان حافظ
نگریسته بودیم
در حقارتِ "مدعی"؟...
.
.
آقا
میان این همه
حرف و شعر و آتش و خنده
چند می شوند
این گل‌هایِ سیاهِ بی‌عطرِ پژمرده...