تو از ناامیدی حرف نزن. حق حرف زدن از این یک مورد را برای من نداری. برای منی که هر بار به امید سیاهبوسهای که بر لبانم نقش خواهد بست، بیدار میشوم و شب با خسران چشم میبندم...