تو اصلا نگو یک ماه و یک سال؛ بگو بیست ماه و بیست سال. بگو و بگیر ردِ نگاهم را تا تمام روزها. توانستی اگر پیدا کنی یک نگاه طلاییِ پر از شکوه و التذاذ و تحسر تکرار. اینجا دیگر تو هم لال میشوی عزیزم. اینجا دیگر فقط میتوانی با خالیِ خوشحالی روبهرو شوی...