بیابان طلب

حداقل اسامی و القاب با کارهایی که افراد انجام می‌دادند، متناسب بودند. به کسی که جان و مال مردم را غارت می‌کرد، حرامی می‌گفتند. باکره مستقیما اشاره به بکر و دست نخورده بودن داشت. درمان‌گر دردها را حکیم صدا می‌زدند. حالا چه؟ حالا که کلمات هم از شکوه خود خالی‌اند و هم از معنای خود...