نوشتن با خودکار، برایم هم‌عرض اصلاح صورت با تیغ است. هر دو مقدار زیادی دقت و مراقبت می‌خواهند برای اشتباه نکردن. در نوشتن، اشتباه تبدیل می‌شود به خطی کشیده برای افزودن یا کاستن؛ و در اصلاح صورت، اگر دستت بلرزد و حواست نباشد، زخمی چند روز جزیی از صورتت خواهد شد. در هر بار نگاه به کاغذ و آینه، خطاها روبه‌رویت خواهند بود و عقل و قدرت انسانی‌ات را به سخره خواهند گرفت. با این همه اما متن بی‌خط‌خوردگی و صورت بی‌خش و انسان بی‌خطا پیدا نمی‌شود. و یا خیلی سخت و نادر به دست می‌آید. به ندرت اتفاق می‌افتد. بسیار به ندرت...