آدم‌ها را از دردهایشان آغاز کردن، تاوان تمام کرده‌ها را -خوب و بد، سبک و سنگین- پرداختن، تقاص هواها و هوس‌ها و هراس‌ها را چشیدن، بی‌اعتنایی به تمناها را آموختن، با آغوشی باز و فراخ به استقبال واقعیت‌ها دویدن، لب بستن در هنگامه‌ی طغیان‌ها، چشم گشودن در میانه‌‌ی عصیان‌ها، به سنگ با سنگی، به نرمی با نرمی، به محبت با محبت، به نفرت با نفرت پاسخ گفتن و طلبیدن و هیچ نخواستن را آرزو می‌کنم برایت...