دست کشیدم به خشکی برگ‌هایشان. بو کردم تلخ سرکشان ساقه‌ها را. سرد بود خاک خفته، بی‌جان بود سبز زمین. خندیدم به ریشه‌ها، همیشه‌ها. و گفتم "سلامتی باغبونی که زمستونش رو بیشتر از بهار دوست داره"...