بیابان طلب

بشر لال است. که اگر نمی‌بود، می‌توانست بگوید نوشتن: «از یاد نمی‌برم، نه شرمندگی خودم را و نه مردانگی تو را» چه افکار یأس‌آوری را در آدمی برمی‌انگیزد. من لالم، و خوشا به حال آنان که دهان دارند و لب و دندان و زبان...