برنده‌ها را که همه دوست دارند. تاکنون چه کسی از برنده‌ها بدش آمده؟ اما بازنده‌ای هم هست که تماشاگران به افتخارش کلاه از سر برمی‌دارند، می‌ایستند و تشویقش می‌کنند. همین است که دلم را در قبال او نرم می‌کند. باخته؟ به جهنم. گور بابای برنده‌ها، قهرمان‌ها، اول‌ها. همین که هر چه از دستش برمی‌آمده، دریغ نداشته خودش خیلی‌ست. برنده‌ها خودکار قهرمان‌اند. این قاعده است. اما بازنده‌ی قهرمان استثناست؛ من هم که با قاعده میانه‌ی خوبی ندارم...