نمی‌دانم چرا و از کی تا حالا این‌قدر پررو و وقیح و طماع شده‌‌‍اید. انتظار دارید که حقوق پایه کم کم سیصد‌چهارصد دلاری باشد، کارفرمیان زحمت‌کش و دلسوز تمام شرایط ایمنی را رعایت کنند، برایتان بیمه رد کنند، حقوقتان را به وقتش بپردازند. چرا این‌قدر حریص و بی‌مرام‌ومعرفت تشریف دارید؟ بر سر فرهنگ کهن این مملکت چه آمده؟ مگر آن بندگان خدا زن و بچه و نشانده و یک دو جین نانخور ندارند؟ شما اصلاً راضی می‌شوید که تخم و ترکه‌ی اینان در زعفرانیه و استانبول و دبی و لندن و تورنتو عیاشی نکنند؟ آن‌ها آدم نیستند؟ دل ندارند؟ همه‌اش من و من. کمی هم ما برادر. شما می‌خواهید بازرگانان کهن و ریشه‌دار این سرزمین در برابر شیوخ نفتی عرب و گردن‌کلفت‌های چشم‌بادامی و جهود و کافر کم بیاورند؟ از شرم سرخ شوند؟ حالا درست است که خداوند عقل درست و حسابی به شما نداده و از فکر کردن محرومید، اما تاکنون شده که فکر کنید چرا نام ایرانی در میان ده تن از ثروتمندترین آدم‌های روی کره‌ی زمین نیست؟ تقصیر کیست؟ آن‌ها یا شما؟ نه دیگر، خداوکیلی راستش را بگویید، شده؟ با این حساب لابد فردا پس‌فردا هم می‌خواهید شلاق بردارید و بر گرده‌ی نحیف این عزیزان بکوبید و از کله‌ی سحر تا بوق سگ به بیگاری بکشیدشان؟ بابا ای والله، واقعاً که سروته‌تان همین پخی‌ست که می‌بینیم: مشتی وحشی و خونخوار و پررو و جانی و رذل و هار...