اگر اطرافیانتان از رفتارهایتان خسته و زله شده‌اند و احساس می‌کنید از سر ناچاری تحملتان می‌کنند و وقتی مناسبتشان با شما تمام شود یا صبرشان لبریز شود، لگدی به ماتحتتان خواهند زد، می‌توانید یک لیوان آب خنک بخورید و با نگاهی عاقل اندر سفیه به ایشان بگویید که این من من واقعی نیست، من واقعی در راه است، روزی می‌آید، بی‌عیب و نقص، عاری از خلق‌وخوی بد، خود را آماده کنید برای آن روز، برای آن من واقعی. مگر شما چه کم دارید از آن چپ‌ها و راست‌ها و مسلمان‌ها و کافرها که قرن‌هاست با همین حربه مخالفان خود را نقره‌داغ می‌کنند و درباره‌ی آنان مو را از ماست بیرون می‌کشند و به خود و هواداران خود که می‌رسند کوه و دریا را هم انکار می‌کنند؟ قدمی برای اصلاح اخلاق گند خودتان و کم کردن بی‌شعوری‌تان برندارید. چرا به خودتان زحمت می‌دهید؟ این خود که خود واقعی شما نیست. خود واقعی شما والاتر از این حرف‌هاست، فراتر از این نجاستی که هستید...