به پیغام‌ها و پسغام‌ها و تماس‌هایم جواب نمی‌دهد. اگر فاصله‌ی سیصد کیلومتری در میانمان نبود، می‌گفتم می‌ترسد قرار دعوا بگذارم و درسته قورتش بدهم. آن‌قدر هم ریش‌وپشم دارد که هر که از دور ببیند فکر می‌کند کوه تستسترونی چیزی‌ست برای خودش. نمی‌دانم کفاره‌ی کدامین گناهم را دارم می‌دهم که باید با مشتی مردنمای زن‌صفت سروکله بزنم. واقعاً همان‌طور که گفته‌اند مردونگی به ریشه نه ریشه...
زن صفت ؟ :)