بیابان طلب

در بیابان طلب گرچه ز هر سو خطری‌ست/ می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش...

۴ مطلب در دی ۱۴۰۳ ثبت شده است

130

صدای آشنایی دارد نهیبم می‌زند که تو داری در پی باغ و بوستانی می‌گردی که باد سیاه و سرد بر آن نوزیده باشد و من دارم جواب می‌دهم که دارم در باغ و بوستانی می‌گردم که باد سیاه و سرد بر آن وزیده است. خاطرات و لحظات هم که البته می‌تازند و می‌گذرند و می‌آزارند. از میانشان زور یکی بر دیگران می‌چربد. شب یلدا. من هجده ساله. تک و تنها. یک کاسه انار. و تنها یک دیوار که مرا از دیگران جدا می‌کند. می‌خواهم که بخوابم، و خیلی هم زودتر از هر وقتی، هیاهوی حاضران آن سوی دیوار به گوشم می‌رسد. به تو حق می‌دهم صدای آشنا. همیشه همین‌گونه خواهیم ماند. قریب و غریب. آشنا و بیگانه. درختان خشکیده و شاخه‌ها شکسته. اینجا گلی پامال‌ شده و آنجا خار و خسی قد کشیده. میوه‌ها؟ بهتر است حرفش را نزنیم، عزیزم، تو که از باد سیاه و سرد توقع میوه نداری؟... 

۰۶ دی ۰۳ ، ۰۰:۳۵ ۰ نظر
آ و ب

129

نخند به ورق کشیدنم، پدرسگ، من از کجا و قمار از کجا، ها؟ تاکنون یک بار هم بازی نکرده‌ام، تنها دلبستگی‌ام به آن ورق‌های جوکری‌ست که در کیف پولم با خودم اینجا و آنجا می‌برم، آن‌قدر دل و جرئت ندارم که تمام دار و ندارم را داو بگذارم، بله، آدم گاه کارهایی می‌کند که اصلاً دلش نمی‌خواهد، حتی گاهی کارهایی می‌کند که هیچ سررشته‌ای از آن ندارد، خنده هم دارد، مضحک است، اما به خواست من نیست، در توان من نیست...

۰۳ دی ۰۳ ، ۲۳:۱۸ ۰ نظر
آ و ب

128

آه از تو که ترازو نداری، وای بر من که ترازویم تویی...

۰۲ دی ۰۳ ، ۲۳:۳۳ ۰ نظر
آ و ب

127

تا امروز داشتم پرش می‌کردم، حالا دیگه کم‌کم باید به فکر خالی کردنش باشم. اما چی رو؟ نمی‌گوید. دستانش را باز می‌کند، به چهره‌اش ته‌رنگی از افسوس می‌دود. می‌فهمم، حتی با اشاره، مخصوصاً با اشاره...

۰۱ دی ۰۳ ، ۲۳:۱۹ ۰ نظر
آ و ب