باقی همه بیهوده بافی...

دلتنگی یعنی پنج نفر. مادر، ماه، شمس، رئیس و مادر دوم...

شهوت هلاکت...

برای کلیسای تنم، مرگ راهبه باش...

تر دامانی...

خیس کن مرا، قطره به قطره...

آهسته و آرام...

کلماتت مغزم را می جوند، خنده هایت قلبم را...

بیزار اما حیران...

ای، پیدا در استکان اول
ای، نهان در استکان آخر...

تو را می سرود، صبح بهار...

تو زیبا بودی یا جدالم با دنیا برای تو یا جدال در درونم برای تو؟...

قداست، کراهت، هدایت...

اولین ها همیشه قداست دارند. چه اولین لب باشد چه اولین شب چه اولین نخ. درباره ی کراهت آخرین ها مطمئن نیستم...

"هیوا" هنوز زنده ای؟...

هیوا، هیوا! مرا به دیدار ماه خواهی برد یا تو هم مرا ناامید خواهی کرد؟...

می بوسمت، می آغوشمت، می خندمت...

رو صورتم چنگ ننداز، وقتی می تونی با همون ناخونا رو تنم اسمت رو بنویسی کاملیا...

که تنم غنمیتی نیست برای تو...

تسخیر کن مرا، دکمه به دکمه...