از جنونی و بی جنون..

آواره‌ی صد صحرایی
دیوانه‌ی صد لیلی
مجنونی و مجنون نیستی...

بت بزرگ کیه عزیزم؟...

بت ها، آدم ها را دوست ندارند. آن ها هنوز عاشق شیاطین اند...

خاطرات فراموش نشدنی...

دروغای دوست داشتنی و باتلاقای درنیومدنی...

کاش نبود...

چرا، چرا می خواهم ببینمت حال که می دانم پایان هر دیداری، سرآغازِ فراقیست؟...

نمی توان قبولش کنم...

حق داشتم بگویم دوستت دارم؛ حق داشتی باور نکنی؟...

#به‌یادش‌بیار

سکوتِ تو، ناگفته‌هایِ هزاران ساله‌یِ من...

بدون دانایی...

در تناسخ بعدی‌ام، آدم خواهم شد و سیب را پس خواهم زد...

+ بی هبوط و علم، بی رنج و عشق...

انسان های همیشه کودک...

زندگی تبدیل به شعری غیر قابل ترجمه می شود در دهان کودکی؛ اگر بگوید نقصان و اگر نگوید خسران...

از لمس و رنج و استغراق...

تو با عشق زیبایی و با زخم زیباتر و با دیوانگی زیباترین...

از تو نمی توان گریخت...

بوی مرگ بگیر و زندگی کن...