تویی که در نگاه خسته‌ی عصیانگرم
خاک تیره می‌پاشی
که بر پاره پیراهنم
باد سرد می‌خندانی
تویی که زهر بر نوشدارویم چکانده‌ای
می‌خواهمت و نمی‌خواهمت
چنان که کودک قهرکرده مادر را...