Birde bu durum var arasira karsima cikan. cok oncelerde ya da cok yakinda dusundugum ya da yazdigim fikirleri bir yazarin yazdigi satirlarin ortasinda gormek. bir an korkup geriye cekilip ve dunyanin ne kadar kucuk olduguna dair ve insanin ne derece tekrarci bir mahluk oldugunu anlamak. iste bende o gece oturmusum rahatca, kis gecesi, soguk ve sevimli ve kitap okuruyom. ve bir kac hafta once yazdigim bazi satirlar geldi aklima. iste sevdigim insanla bir gun gecirmek, sevismek, uyumak, uyanmak ve orada, lezzetin en tepesinde olmek ve defalarca yeniden okudum ve peygamberimizin de dedigi gibi aklimda kalmak icin bir kagita yazdim. luis ferdinand destouches boyle yazmis o gizemli ve guzek kitabinda: "bu dunyada ki saadet lezzetle olebilmekte. yani lezzetin icinde. geriye kalan her sey buyuk bir hictir. korkudur ki itiraf etmene musade etmiyor. ve sanat"...