Kursuni safaklarla uyanmak ve kanli aksamlarla gunleri bitrmekteyim ey dost. bu insanlar, isler, sozler bana gore degil. hayata o kadar uzak bir yerde ve oyle hic bilmemis, basarmamis olarak durmakyayim ki adeta hic yasamamis ama o kadar da kendisini sove sove her gun daha oncesine gore daha cok bos bos yasararak kendimi ve hayatimi israf etmektiyim. olsun. belki de en iyisi bu. susarak, kuserek, onem vermemerek, bilmeziyken, sikintis bir yasam. hic bir seyin hasretini ozlemeden istedigim gibi hayati bir cop gibi gormek ve bu dunyanin pis gorultusune kanmamarak yasamak...