عصمت اوزل در یک شعرش از رمانی به نام "مرگ قسطی" می‌گوید که منتقدان با تفسیرِ "ابتدا بمیر و سپس بپرداز" از روی آن رد شدند. حدس زدم منظورش رمان سلین است و همان هم بود. جالب اینجاست که اوزل در سال هزارونهصدوهشتاد ازا ین کتاب حرف می‌زند و کتاب در سال دوهزاروهفده به ترکی استانبولی ترجمه می‌شود؛ شاعری در مقابلم نیست که معتقد باشد "شعر بنویس و به دیگر چیزها کاری نداشته باش"...